Het is … mistig.

Maar goed. Mistig. Daar is natuurlijk niet alles mee gezegd. Als dat het enige is dat er te melden valt, zou ik hier geen blog aan wijden 😉

Ik wil jullie namelijk een paar foto’s laten zien van een bezoekje aan natuurgebied Lentevreugd. Een mistig bezoekje. De dag staat helaas in mijn geheugen gegrift als een treurige dag. Diezelfde ochtend hebben we namelijk afscheid genomen van onze lieve poes Gizmo De kleine huistijger heeft bijna 12 jaar deel uitgemaakt van ons leven en het afscheid was best moeilijk. Om een luchtje te scheppen, zijn we een kleine wandeling gaan maken in natuurgebied Lentevreugd. De mistige sfeer kwam helemaal overeen met ons gevoel. Het was er rustig en kalm. Vanwege de mist werden de elzen en populieren die er stonden geïsoleerd van de achtergrond en de omzetting naar zwart-wit komt hier helemaal tot z’n recht. Minimalistisch op z’n best.

Het lijken wel winterse sneeuwplaten, maar geloof me, het gras was groen.

Met een kijkje op de mistige binnenduinen tussen Katwijk en Wassenaar hebben we een pad gevolgd dat een rondje door het terrein maakt, het Meta Jochemspad (genoemd naar één van de voormalige grondeigenaren) waarvan we uitzicht hadden op een kleine 100 hectare glooiend terrein van land waar water uit de bodem komt (kwelgrasland). Het is er normaal gesproken drassig, maar vanwege de vorst was de grond droog en hard en lag er een laagje ijs op de randen van de plassen. Het riet in de sloten en poelen valt normaal gesproken niet op, maar juist door de mistige sfeer eromheen, is zelfs riet een dankbaar foto object.

In het gebied komen reeën en vossen voor, maar die hebben we niet gezien. Wel zagen we Schotse Hooglanders en Konikpaarden grazen. Konik is Pools (konjiek) voor paardje en de Schotse Hooglander komt uit … jawel … je gelooft het niet … Schotland, waar het ‘Highland Cow’ wordt genoemd. Het is een rund dat afstamt van klein Keltisch vee en oorspronkelijk van de oeros. Schotse Hooglanders zijn kleiner dan de Nederlandse zwart-witte koeien en hebben op dit moment lange haren vanwege de wintervacht.

Tijdens het ‘grasmaaien’ werd er stevig gekauwd. Vanwege de wintervacht willen de lange haren van de kuif wel eens voor de ogen hangen, maar zeg nou zelf: is het niet jaloersmakend zo’n out-of-bed-look? 😉

De buitenste laag haren zorgt in ieder geval tegen de nattigheid terwijl de binnenste laag haren voor warmte zorgt.

Ik weet niet of het gewoon spelen was of dat er onderlinge dominantie werd bepaald, maar zo af en toe gingen de koppen tegen elkaar aan en werd er stevig geduwd. Het zijn in ieder geval stieren, want daarbij staan de horens naar voren en beneden gericht, de koeien hebben horens die naar boven krullen.

Het wandelrondje in Lentevreugd is trouwens zo gepiept. Ook al loop je langzaam en wordt er tijd genomen voor het maken van een foto. Het is een klein, maar relaxed rondje om te wandelen. Heerlijk om even een luchtje te scheppen.