Begin dit jaar heb ik in de vorm van een Nieuwjaarswandeling ons zwaarste landzoogdier van Europa opgezocht in het Kraansvlak, Kennemerduinen: de wisent. Zowel begin 2013 als 2014 heb ik dit ook gedaan. Mmm … opvallend. Hoe komt het toch dat deze koning van het bos zo’n aantrekkingskracht op mij heeft in het begin van een nieuw jaar?

Het zal vast te maken hebben dat deze Europese bizon 100 jaar geleden bijna in het wild was uitgestorven … en nu weer terug is van weggeweest. Iedere keer als we oud en nieuw vieren, vraag ik mij af hoe het nu gaat met deze zware jongen die mij doet denken aan de prehistorische tijd. Maar waarom vraag ik mij dat af? Ik kan natuurlijk duiken in de werking van mijn hersenen of in de filosofie van de geest, en dit proberen te verwoorden, maar dat laat ik graag over aan Plato en Aristoteles. Laat ik het er maar op houden dat ik wilde dieren in hun natuurlijke omgeving fascinerend vind en dit graag wil vastleggen en dat de wisent mij eraan herinnert om ook in het nieuwe jaar hieraan gehoor te geven.

Het eerste blog dat ik gewijd had aan de wisent, was van mijn eerste bezoek in het Kraansvlak. Een dag voordat we miljoenen vuurpijlen de lucht in schoten, heb ik op oudejaarsdag van 2012 nog even genoten in het duin van het fotograferen van de wisent. De verhalen en de daarbij horende foto’s kan je in dit blog bekijken:

Blog: Op bezoek bij Tatanka

Dit bezoek was zó goed bevallen, dat ik begin 2013 een excursie had geboekt om samen met een groepje de boswachter te volgen om zo een unieke winterse sneeuwwandeling te maken in het Kraansvlak. De verhalen en de daarbij horende foto’s kan je in het tweede blog van de wisent bekijken:

Blog: In de sporen van de Wisent

Het respecteren van de wisent in zijn natuurlijke omgeving staat voorop en om dichtbij te kunnen/mogen komen en te fotograferen, zijn er net als in Afrika ook hier safari’s te boeken. Zodoende ben ik begin 2014 samen met een select groepje onder begeleiding van boswachter en tevens natuurfotograaf Ruud Maaskant de Kennemerduinen in gegaan in de vorm van een wandelsafari en mochten we de wisenten in het Kraansvlak van dichtbij – op een respectabele afstand – fotograferen. Deze safari is natuurlijk niet te vergelijken met een safari in één van de Zuid-Afrikaanse wildreservaten (zie mijn ervaringen hier en hier). Niet alleen de grootte en variëteit van het landschap is anders, een lodge of tented camp ontbreekt namelijk ook waarbij je ’s nachts de geur van het wild kan ervaren. De heerlijke Zuid-Afrikaanse maaltijd Bobotie zal je ook zelf moeten maken 😉 Desalniettemin is de wisentensafari heel goed bevallen en mijn dank gaat uit naar boswachter Ruud Maaskant voor het delen van zijn fotografisch inzicht en voor de professionele begeleiding om de wisenten veilig te benaderen en te fotograferen.

Zoals ik al zei in het begin van dit blog, heb ik ook dit jaar de wisent opgezocht in de vorm van een Nieuwjaarswandeling. Eerst bekeken waar ze zich bevonden op deze site (sommige wisenten hebben halsbandzenders) zodat ik bij de juiste ingang naar binnen kon gaan in het wisentengebied. De kaart gaf aan dat de posities van de wisenten nogal wisselend over het gele wandelpad slingerden. Top. Dat was positief. Al snel zag ik een groep wisenten en heb foto’s kunnen nemen op een respectabele afstand zonder daarbij van het pad af te wijken of ze te storen.

Het zonlicht was een beetje te hard voor fotografie, maar dat mocht de pret niet drukken. Een omzetting naar nostalgisch zwart-wit biedt in dit geval uitkomst en laat zien wat echt belangrijk is in de foto: de wisent

Het gevoel om dichtbij dit wild dier te mogen zijn en te fotograferen, vind ik nog steeds een onbeschrijfelijke belevenis. Wat mij betreft ga ik de machtige wisent vaker opzoeken. Als ik dit toch vergeet … zal er vast wel een telepathisch seintje vanuit het duin naar mijn hersens worden gestuurd aan het eind van het jaar 😉